Είμαστε Αλλού – Κορίτσια της Προσφυγιάς

 

Είμαστε Αλλού – Κορίτσια της Προσφυγιάς Εκδόσεις Πατάκη

 

                                                                        photo only by me :)
 

«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων κάθε χειρονομία σου σαν να γκρεμίζεις την αδικία. Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή. 

Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ’τις οβίδες. Δεν έχεις καιρό δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.» Τάσος Λειβαδιτης 

Πρόσφυγες εγκαταλείπουν την γη τους τα σπίτια τους, τις περιουσίες τους όλα τους τα υπάρχοντα και ξεκινάνε το ταξίδι της επιβίωσης μόνο με τα ρούχα που φορούν… μεταφέρονται με κάθε μέσο προς το δρόμο της ασφάλειας. Είναι μακρύς όμως και γεμάτος κινδύνους. Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να χάσουν και τη ζωή τους όμως πίσω δεν θα γυρίσουν! Ρημαγμένες οικογένειες, παιδιά δίχως προστάτες ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους. 

 

Στο βιβλίο γνωρίζουμε τις ηρωιδες που εκτοπίστηκαν σε διαφορά μέρη της γης αφηνοντας πισω όλη τους την περιουσία. Οι απανωτές αυτές αντιξοότητες τις έκαναν πιο αξίες πιο δυνατές και πιο επίμονες για το δικό τους όνειρο! Δεν το έβαλαν κάτω γιατί είχαν πίστη στον εαυτό τους. Πρόσφυγες στις νέες πατρίδες προσπαθούν να ριζώσουν καταπίνοντας το φαρμάκι της περιφρόνησης γιατί πρεπει να συνεχίσουν μια καινούργια ζωή… Δεν έχουν  χρόνο να κλαίνε για την ζωή που άφηνουν  πίσω. Η θλίψη του ξεριζωμού φώλιαζει στο βλέμμα και μένει έκει για πάντα. Ευτυχώς υπάρχουν οργανισμοί που έχουν αναλάβει την περίθαλψη και την αποκατάσταση των προσφύγων ώστε οι χώρες που τους υποδέχονται να τους δώσουν μια ελπίδα.

Η συγγραφέας κα Μαλαλα Γιουσαφζαι (η ίδια βρέθηκε εκτοπισμένη μέσα στην ίδια της τη χώρα) έρχεται να μας αποκαλύψει ιστορίες των αληθινών προσώπων που κρύβονται πίσω από τις ψυχρές αυτές αναφορές.

Συγχαρητήρια κορίτσια! Ζειναμπ, Σαμπρίν, Νετζλα, Μαρια, Αναλιζα, Μαρι Κλαιρ, Τζεννιφερ, Αγιντα, Φάρα και όλοι όσοι αγωνίστηκαν για μια και μοναδική επιλογή;;; Την επιβίωση!

 

*******************************************************************************Μόνο αγάπη.

 

 

 

 

“Το πράσινο σημειωματάριο” – Clare Pooley – Εκδόσεις Μεταίχμιο

 

Η Clare Pooley (Κλερ Πούλι) αποφοίτησε από το Newnham College (Cambridge) και δούλεψε είκοσι χρόνια στη διαφήμιση την οποία εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί στην ανατροφή των παιδιών της. Ζει στο Φούλαμ του Λονδίνου με τον σύζυγό της, τα τρία παιδιά τους, τα δυο τους σκυλιά και ένα σκαντζοχοιράκι. Διατηρεί το blog Mummy was a secret drinker το οποίο έχουν επισκεφθεί τρία εκατομμύρια αναγνώστες.

Το 2017 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό The sober diaries το οποίο έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Το πράσινο σημειωματάριο είναι το πρώτο της μυθιστόρημα το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει σε 29 χώρες.

Μεταφραση κα Αυγουστίνου Βούλα
Εκδόσεις Μεταίχμιο.

Δροσερό, γλυκό, τρυφερό, αληθινό και φυσικά συγκινησιακό.

Είναι πολύ δύσκολο να είσαι αληθινός? Μα κανένας δεν είναι τέλειος.
Το βιβλίο αυτό είναι ένα δροσερό αεράκι μέσα στη ζέστη … ένα κύμα δροσιάς και χαράς είναι από τα βιβλία που δεν ήθελα να τελειώσει και αυτό για εμένα είναι επιτυχία!
Έχεις αναρωτηθεί πως αυτό που προβάλεις δεν είναι πάντα η αλήθεια? Και πως η αλήθεια είναι εντελώς υπερεκτιμημένη. Ένα τετράδιο ένα πείραμα αυθεντικότητας που ξεκινάει από τον υπέροχο Τζούλιαν ένα πείραμα που δείχνει την ανάγκη της σύνδεσης μας με άλλους ώστε να μην νιώθουμε αποκομμένοι ,την αδήριτη εκείνη κατάσταση που ανακαλύπτουμε ποσό πολύ χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον άσχετα από που προέρχεται ο καθένας μας.

Ένα βιβλίο αληθινό! Άψογος ο χαρακτηρισμός του βιβλίου από ως : Ένα βιβλίο σαν ζεστή αγκαλιά (Washington Post)
Προβάλει την ζωή μέσα από το πρίσμα ενός αστείρευτου και αισιόδοξου κειμένου φωτίζοντας όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης.
Άραγε θα άντεχες να τσαλακώσεις τον εαυτό σου? Να διαβάζει κάποιος τις πιο κρυφές σου αλήθειες και επιθυμίες ?
Θα ένιωθες εκτεθειμένος ή ανακουφισμένος ?
Όλες αυτές οι περιπτώσεις των ηρώων μας αναδύονται στο αβρό αυτό μυθιστόρημα.
«Όλοι λένε ψέματα για την ζωή τους. Τι θα γινόταν όμως αν μοιραζόσουν την αλήθεια?»
Ένα τέτοιο πείραμα συνεπάγεται στην ευτυχία η στην απογοήτευση?
Eν κατακλείδi όλοι οι χαρακτήρες που σκιαγραφούνται ο Τζούλιαν,η Μόνικα, ο Χάζαρντ, ο Ράιλι, η Άλις και όλοι όσοι τους περιτριγυρίζουν γίνονται φίλοι σου και μένουν βαθιά στην ψυχή σου!

Απολαυστικό!

 

*****************************************************************************

Ετσι όμορφη να είναι πάντα η ζωή μας!

“Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας”

Για το μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
«Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας»
(μτφρ. Μαρία Παλαιολόγου, εκδ. Ψυχογιός)

Ο ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ, ο Γκάμπο ή Γκαμπίτο, όπως τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά σε όλη τη Λατινική Αμερική, γεννήθηκε στην Αρακατάκα της Κολομβίας το 1927. Σπούδασε νομικά στην Μπογκοτά, αλλά σύντομα άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στο εξωτερικό.

Δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, Τα νεκρά φύλλα, το 1955. Ακολούθησαν μεταξύ άλλων το ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ, που τον καθιέρωσε διεθνώς, τα Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΛΕΡΑΣ, ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ και ΟΙ ΔΥΣΤΥΧΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ, που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, καθώς και πολλά διηγήματα και κινηματογραφικά σενάρια. Ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του εικοστού αιώνα και από τους βασικούς εκπροσώπους του μαγικού ρεαλισμού, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες αποτύπωσε μοναδικά στο έργο του την ομορφιά και την τραγωδία της Λατινικής Αμερικής και τιμήθηκε για το τεράστιο έργο του με το Διεθνές Βραβείο Neustadt το 1972 και με το Νομπέλ Λογοτεχνίας το 1982. Πέθανε το 2014 στην Πόλη του Μεξικού. (πηγή Εκδ.Ψυχογιός)

 

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ο μέγιστος λογοτέχνης όχι μόνο για τον συγγραφικό του τρόπο, ούτε για τα μεγάλα θέματα που επιλέγει: τον έρωτα, την αγάπη, τον θάνατο, την οικογένεια, τον πόλεμο. Αναδεικνύεται από την ικανότητα του να παρουσιάζει με ρεαλισμό τους χαρακτήρες του. Το συγκεκριμένο βιβλίο γεννήθηκε από έρωτα και οποιαδήποτε προσπάθεια να μεταφερθεί στο γυαλί δεν κατάφερε να προβάλει το μεγαλείο του έρωτα όπως στις σελίδες του.

«Την περίμενε πενήντα ένα χρόνια, εννιά μήνες και τέσσερις μέρες. […] Ήταν πλέον σαν να είχαν προσπεράσει τον δύσκολο Γολγοθά της συζυγικής ζωής και να είχαν φτάσει δίχως άσκοπες διαδρομές στην καρδιά του έρωτα. Προχωρούσαν πέρα από τις παγίδες του πάθους, πέρα από τη βάρβαρη χλεύη της ελπίδας»

Μέσα από το λιτό και απλό ύφος με τη ζωντανή και παραστατική απόδοση και το πλούσιο λεξιλόγιο και την εξαιρετική μετάφραση του από την κ Παλαιολόγου, καταφέρνει να μας συγκινήσει … Με τόση φαντασία, λογική και σοφία που σε κερδίζει με την πένα του.

«Ο έρωτας γίνεται μεγαλύτερος και πιο ευγενικός μέσα στις καταστροφές»

Το μυθιστόρημα ξεκινάει από το παρόν και έπειτα ανατρέχει στο παρελθόν Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, ο Χουβενάλ Ουρμπίνο κι η Φερμίνα Δάσα που ζει στη μακρινή Κολομβία είναι οι κεντρικοί ήρωες .Ένα αναπάντεχο γεγονός, όμως, ο θάνατος του άντρα, ανατρέπει την εικόνα του ηλικιωμένου ζευγαριού. Ένας άλλος άντρας μπαίνει ξαφνικά στη ζωή της χήρας Δάσα. Ο Φλορεντίνο Αρίσα. Ένας άντρας από το παρελθόν που περίμενε με απίστευτη υπομονή τον πρώτο του έρωτα.
Γράφει ο Gabo
«…το μόνο πράγμα που έπρεπε να μάθει για την αγάπη: Πως τη ζωή δεν τη διδάσκει κανείς»

 

Ο Φλορεντίνο Αρίσα βιώνει για τη Φερμίνα Δάσα έναν έρωτα τόσο ολοκληρωτικό κι απόλυτο, που κανείς και τίποτα δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει.
Έναν ανεκπλήρωτο έρωτα ,ένα μαρτύριο αγάπης μιας αγάπης που θα την παρουσίαζα ώς υπερδύναμη γιατί είναι πολύ μακριά από το ανθρώπινο στοιχείο δεν μπορείς να τον φανταστείς ούτε να τον διανοηθείς…
«Λόγω της απουσίας της μίας, ήθελε να βρίσκεται με όλες ταυτόχρονα». Γνωρίζει λοιπόν τον έρωτα της μιας βραδιάς, τον έρωτα που ξέρουν κι οι δυο ότι δεν θα έχει μεγάλη διάρκεια και προσπαθούν να κομίσουν από αυτόν τη μεγαλύτερη δυνατή ευχαρίστηση, τον απαγορευμένο έρωτα που η δύναμή του ενισχύεται από τα εμπόδια και τις δυσκολίες.
Με φόντο τις ακτές της Καραϊβικής και την τρομερή αρρώστια της εποχής, τη χολέρα, οι δύο πρωταγωνιστές επιζούν ο έρωτας που δημιουργήθηκε μεταξύ τους είναι τόσο δυνατός που είναι απρόσβλητοι στην πανδημία. Θα συναντηθούν μετά από 51 χρόνια, 9 μήνες και 4 ημέρες που έχουν περάσει και μόνον όταν ο σύζυγος της Φερμίνα πεθάνει οπότε το πεδίο για τον Φλορεντίνο είναι και πάλι ελεύθερο….δεν την ξεπέρασε ποτέ, η ελπίδα μέσα του έμεινε ζωντανή και ενεργή.

Ένα μυθιστόρημα που τολμά να διαφοροποιήσει τον έρωτα από την σαρκική απόλαυση ..
Ένα βιβλίο που ο έρωτας είναι παντού στο δωμάτιο, στο τραμ, στον δρόμο ,στις ματιές…
«Και μέχρι πότε νομίζετε πως μπορούμε να συνεχίσουμε αυτό το πήγαινε έλα του διαβόλου;» τον ρώτησε.

Ο Φλορεντίνο Αρίσα είχε την απάντηση έτοιμη εδώ και πενήντα τρία χρόνια, εφτά μήνες και έντεκα μέρες με τις νύχτες τους.
«Για όλη μας τη ζωή», είπε.¨
Γιατί ο έρωτας δεν έχει ηλικία παραμένει φλογερός και στα γηρατειά ..
Προσοχή άκρως ρομαντικό!

 *********************************************************************************

02/02/2022 --> Χρόνια πολλά!!!στο καμάρι μου!!!!Στον Πετράκη μου!!!!Η μαμα σε αγαπάει πολύ!!!!!!!!!!!!!!!